दूध विक्रेते महावीर यादव यांच्या पाच मुलींची कहाणी : पाच बहिणींनी गरिबीचे बंधन झुगारून यशोगाथा रचली. सविता बँक पीओ निशा आयकर अधिकारी आणि आभा शिक्षिका बनून महिला सक्षमीकरणाचे उदाहरण सादर करत आहे. गरिबीचे बेड्या तोडून या पाच बहिणींनी आपल्या हिमतीच्या बळावर संकटांशी झुंज देत स्वत:ची वाटचाल केली आणि आज महिला सक्षमीकरणाचे उदाहरण बनले आहे.
मग ती सविता असो वा निशा किंवा अनुपमा, आभा आणि स्वीटी. त्यांच्यासमोर परिस्थिती अनुकूल नव्हती. गरिबीने पाय बांधले होते, पण त्याला मोकळ्या आकाशात उडावे लागले. प्रगतीचा प्रवास करून यशोगाथा लिहायची होती. गरिबीशी झुंज देत हे पाचही जण पुढे सरसावले आणि आपले गंतव्यस्थान गाठून त्यांचा मृत्यू झाला. आज कुटुंबाला आणि लोकांना त्याचा अभिमान आहे.
जेहानाबाद जिल्ह्यातील सदर ब्लॉकच्या मिश्रा बिघा सारख्या छोट्या गावातल्या ५ बहिणींपैकी सविता बँक पीओ आणि निशा आयकर अधिकारी बनल्या आहेत. मोठी मुलगी आभा कुमारी शिक्षिका आहे. अनुपमा आणि स्वीटी या दोन मुली सिव्हिल सर्व्हिसेसच्या तयारीत व्यस्त आहेत. त्याचे वडील महावीर यादव उर्फ हेलखोरी हे पशुपालक असून ते दूध विकून उदरनिर्वाह करत होते.
यातून ते काही पैसे वाचवून ते आपल्या मुलींच्या शिक्षणावर खर्च करायचे. त्यांना सहा मुली आणि एक मुलगा आहे. हलखोरी हा घरातील एकमेव कमावता सदस्य होता. पण वडील किंवा मुली कधीच विचलित झाल्या नाहीत. मुलींनी आपल्या प्रतिभेची चमक दाखवल्याने घरात आनंदाचे वातावरण होते. महावीर यादव यांची मोठी मुलगी आभा कुमारी या शिक्षिका आहेत. दुसरी मुलगी सविता कुमारी छपरा येथे बँक पीओ म्हणून कार्यरत आहे. तिसरी मुलगी निशा दिल्लीत आयकर अधिकारी आहे. सर्वात धाकटी मुलगी अनुपम यादव पीजी पदवी मिळवून नागरी सेवेची तयारी करत आहे.
स्वीटी कुमारीही सिव्हिल सर्व्हिसेसची तयारी करत आहे. सरिता आधीच विवाहित आहे. तो दिल्लीत आहे. मुलगा धर्मेंद्र कुमार उत्पादन निरीक्षक आहे. गावात थोडीफार शेती आणि दूध विकून वडिलांनी सर्वांना मोठे केले. नरकखोरीची भावना आणि या मुलींच्या समर्पणाने पशुपालकांचे जीवनमान बदलले. आपल्या मुलींना दुसऱ्याच्या घरची मालमत्ता समजून दुर्लक्षित करणाऱ्या लोकांना हालोखोरीच्या या महिलांनी एक नवा मार्ग दाखवला आहे.
वडिलांची तळमळ पाहून या मुलींना लहानपणापासूनच काहीतरी करण्याची इच्छा निर्माण झाली. सहाव्या वर्गातच सविता कुमारी आणि निशा यांनी नवोदय विद्यालयाच्या परीक्षेत यश मिळवले. दोन्ही मुलींनी जेठियान नवोदय विद्यालयात बारावीपर्यंत शिक्षण घेतले. यानंतर तिने घरी जाऊन जेहानाबाद जिल्हा मुख्यालयात पुढील शिक्षण सुरू केले.
गावापासून जिल्हा मुख्यालयाचे अंतर जरी ५ कि.मी. ये-जा करण्यासाठी वाहन नव्हते. अशा परिस्थितीत पशुपालक हलखोरी यांनी आपल्या मुलींसाठी सायकल खरेदी केली. त्यावेळी गावात मुली सायकल चालवत नसे. मग गावातली माणसं वेगवेगळ्या पद्धतीने बोलायची, पण पशुपालकांच्या मुली त्यांच्या उंच उडण्याच्या नादात पुढे जात राहिल्या.
पशुपालक महावीर यादव पैशाअभावी घरात कायमस्वरूपी शिक्षक ठेवायचे, ते या मुलींना लहानपणापासून शिकवायचे. घराला लागून असलेल्या झोपडीत मुलींचा वर्ग होता. घरात कितीही उणीव असली तरी मुलींच्या शिक्षणात कोणताही अडथळा येऊ नये याची पूर्ण काळजी घेतली जात असे. यामुळेच पशुपालकांच्या मुली आज आपल्या प्रतिभेचे तेज पसरवत आहेत.